/ /USUWANIE ZABESTU / /
AZBEST
Głównym celem Programu Usuwania Azbestu jest usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest do 2032 r. Należy jednoznacznie podkreślić, że Polska jest pierwszym krajem w Unii Europejskiej, która podjęła wyzwanie wycofania z użytkowania wyrobów zawierających azbest.
Szkodliwość azbestu
Azbest jest nazwą handlową włóknistych minerałów naturalnie występujących w przyrodzie. Pod względem chemicznym są to uwodnione krzemiany magnezu, sodu, wapnia lub żelaza. Azbest jest znany i wykorzystywany przez człowieka od tysiącleci. Cechą charakterystyczną azbestu jest jego włóknista budowa oraz wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne. Jest niemal niezniszczalnym materiałem o wielu zaletach: odporny na działanie bardzo wysokich temperatur (temperatura rozkładu i topnienia najbardziej popularnego azbestu białego – chryzotylu – wynosi 1500-1550°C), ale także na działanie mrozu, kwasów i substancji żrących, wody morskiej, a przy tym giętki i wytrzymały.
Azbest jest zaliczany do substancji o udowodnionym działaniu rakotwórczym dla człowieka. Rakotwórczość azbestu została uznana dopiero w latach 80. ub. wieku. Szkodliwość azbestu nie wynika z jego składu chemicznego – przyczyna szkodliwości tkwi w jego włóknistej strukturze. Włókna azbestu są najcieńszymi włóknami występującymi w przyrodzie; są praktycznie niezniszczalne, a ich kumulowanie się w płucach powoduje zwykle po kilkunastu latach pojawienie się chorób azbesto-zależnych: pylicy azbestowej (azbestozy), raka płuc, zmian opłucnych, międzybłonniaka opłucnej. Włókna azbestu przedostają się do powietrza atmosferycznego w wyniku korozji materiałów, wydatnie przyspieszanej przez „kwaśne deszcze” i inne chemiczne zanieczyszczenia, jak i działalność człowieka – niewłaściwe składowanie odpadów azbestowych na tzw. „dzikich wysypiskach”.
Chorobotwórcze działanie azbestu jest wynikiem wdychania włókien zamieszczonych w powietrzu. Na występowanie i typ chorób wpływa rodzaj azbestu, wymiary włókien oraz stężenie włókien i czas trwania narażenia, a także efektywność biologicznych mechanizmów oczyszczania układu oddechowego.
Największe zagrożenie dla organizmu ludzkiego stanowią włókna o średnicy mniejszej niż 3 mikrometry i długości powyżej 5 mikrometrów, tj.tzw. włókna respirabilne, które przedostają się z powietrzem do pęcherzyków płucnych, mogą penetrować tkankę płucną.
Zagrożenie ze strony azbestu jest przez ludzi bagatelizowane ze względu na mikroskopijną wielkość włókien (niewidoczne dla ludzkiego oka) oraz długotrwały i utajony rozwój choroby. Przez długi okres czasu choroba może się nie ujawnić – pierwsze jej objawy mogą dać o sobie znać po okresie dwudziestu, a nawet czterdziestu lat od pierwszego kontaktu z płynem azbestowym. Po ujawnieniu się nowotwór rozwija się gwałtownie – od wystąpienia objawów do śmierci upływa nie więcej niż 2 lata.
Dofinansowanie na usunięcie wyrobów z azbestu
Szkodliwość azbestu
Azbest jest nazwą handlową włóknistych minerałów naturalnie występujących w przyrodzie. Pod względem chemicznym są to uwodnione krzemiany magnezu, sodu, wapnia lub żelaza. Azbest jest znany i wykorzystywany przez człowieka od tysiącleci. Cechą charakterystyczną azbestu jest jego włóknista budowa oraz wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne. Jest niemal niezniszczalnym materiałem o wielu zaletach: odporny na działanie bardzo wysokich temperatur (temperatura rozkładu i topnienia najbardziej popularnego azbestu białego – chryzotylu – wynosi 1500-1550°C), ale także na działanie mrozu, kwasów i substancji żrących, wody morskiej, a przy tym giętki i wytrzymały.
Azbest jest zaliczany do substancji o udowodnionym działaniu rakotwórczym dla człowieka. Rakotwórczość azbestu została uznana dopiero w latach 80. ub. wieku. Szkodliwość azbestu nie wynika z jego składu chemicznego – przyczyna szkodliwości tkwi w jego włóknistej strukturze. Włókna azbestu są najcieńszymi włóknami występującymi w przyrodzie; są praktycznie niezniszczalne, a ich kumulowanie się w płucach powoduje zwykle po kilkunastu latach pojawienie się chorób azbesto-zależnych: pylicy azbestowej (azbestozy), raka płuc, zmian opłucnych, międzybłonniaka opłucnej. Włókna azbestu przedostają się do powietrza atmosferycznego w wyniku korozji materiałów, wydatnie przyspieszanej przez „kwaśne deszcze” i inne chemiczne zanieczyszczenia, jak i działalność człowieka – niewłaściwe składowanie odpadów azbestowych na tzw. „dzikich wysypiskach”.
Chorobotwórcze działanie azbestu jest wynikiem wdychania włókien zamieszczonych w powietrzu. Na występowanie i typ chorób wpływa rodzaj azbestu, wymiary włókien oraz stężenie włókien i czas trwania narażenia, a także efektywność biologicznych mechanizmów oczyszczania układu oddechowego.
Największe zagrożenie dla organizmu ludzkiego stanowią włókna o średnicy mniejszej niż 3 mikrometry i długości powyżej 5 mikrometrów, tj.tzw. włókna respirabilne, które przedostają się z powietrzem do pęcherzyków płucnych, mogą penetrować tkankę płucną.
Zagrożenie ze strony azbestu jest przez ludzi bagatelizowane ze względu na mikroskopijną wielkość włókien (niewidoczne dla ludzkiego oka) oraz długotrwały i utajony rozwój choroby. Przez długi okres czasu choroba może się nie ujawnić – pierwsze jej objawy mogą dać o sobie znać po okresie dwudziestu, a nawet czterdziestu lat od pierwszego kontaktu z płynem azbestowym. Po ujawnieniu się nowotwór rozwija się gwałtownie – od wystąpienia objawów do śmierci upływa nie więcej niż 2 lata.
Zgodnie z przepisami Prawa ochrony środowiska:
Art.345.
Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 161, nie oczyszcza lub nie unieszkodliwia instalacji lub urządzeń, w których są lub były wykorzystywane substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska albo co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że były w nich wykorzystywane takie substancje, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności, albo grzywny.
Art.346.
Kto, wykorzystując substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska, nie przekazuje okresowo odpowiednio marszałkowi województwa albo wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji o rodzaju, ilości i miejscach ich występowania, czym narusza obowiązek określony w art. 162 ust. 3 i 4, podlega karze grzywny.
Od kilku lat Urząd Gminy zgodnie z wymogami „Programu usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest stosowanych na terytorium Polski” podejmuje działania zmierzające do całkowitego usunięcia wyrobów zawierających azbest. Każdego roku gmina ogłasza dla mieszkańców gminy nabór wniosków dotyczących udziału w programie usuwania azbestu, następnie występuje ze zbiorczym wnioskiem o dofinansowanie zadania do WFOŚiGW w Białymstoku. Oferowana pomoc finansowa obejmuje zadania polegające na odbiorze, transporcie i utylizacji azbestu zrealizowane przez wykonawcę wyłonionego przez Urząd Gminy Piątnica.